GODZINY OTWARCIA
pon.- pt. : 9.oo-18.oo ,
sob. : 9.oo-12.oo
niedz.: wcześniej umówione wizyty
sob. : 9.oo-12.oo
niedz.: wcześniej umówione wizyty
ADRES
ul. Krzyżowa 10
41-500 Chorzów
tel. 32 737 27 57
kom. 502 301 203 (A.Przybyła-Noga)
kom. 790 830 906 (A.Wojtaczka)
przychodniaweterynaryjna10@gmail.com
41-500 Chorzów
tel. 32 737 27 57
kom. 502 301 203 (A.Przybyła-Noga)
kom. 790 830 906 (A.Wojtaczka)
przychodniaweterynaryjna10@gmail.com
FANPAGE
PŁATNOŚCI
Artykuły
Choroby odkleszczowe
KLESZCZE należą do roztoczy pasożytujących na drobnych ssakach, gadach, ale bardzo często atakują większe zwierzęta stałocieplne (pies, kot, lis) oraz człowieka.
Cykl rozwojowy kleszcza rozpoczyna się od kopulacji na żywicielu lub też w środowisku gdzie samica po pobraniu krwi składa jaja na roślinach. Z nich wykluwają się sześcionożne larwy atakujące drobne ssaki lub gady. Larwy po pobraniu krwi (3-6dniach) odpadają od żywiciela i przekształcają się w ośmionożne nimfy. Te atakują kolejnego żywiciela, którym najczęściej są króliki, zające, dziki. Po tygodniu żerowania odczepiają się od żywiciela gdzie w środowisku przekształcają się w postać dojrzałą. Dojrzałe kleszcze atakują większe zwierzęta stałocieplne (psy, koty) oraz ludzi. Pasożytami są wszystkie formy rozwojowe kleszcza. Wszystkie stadia rozwojowe charakteryzuje ogromna odporność na głód. Larwy i nimfy potrafią przeżyć bez żywiciela ok. 500 dni, natomiast osobniki dojrzałe nawet 800.
W naszym klimacie można wyróżnić dwa szczyty aktywności kleszczy – wiosenny (kwiecień-maj) i późno letni (sierpień-wrzesień)!!!
Sama inwazja nie jest bardzo niebezpieczna, gdyż po za mechanicznymi uszkodzeniami skóry i ewentualnym odczynem alergicznym nie pozostawia większych konsekwencji. Problem zaczyna się w momencie gdy dopadnie nas, lub nasze zwierzę kleszcz zarażony którymś z pasożytów.
BORELIOZA
Borelioza psów wywoływana jest przez krętki, B. burgdorferi sensu lato, przenoszone przez kleszcze z rodzaju Ixodes. W Europie Północnej obszar, na którym notuje się przypadki boreliozy, stale się powiększa, a zakażone drobnoustrojami kleszcze I. ricinus występują obecnie powszechnie na obszarach miejskich.
OBJAWY
Pierwsze objawy nie są zazwyczaj typowe i jednoznaczne:
Dopiero kolejne symptomy mogą nasunąć podejrzenie zachorowania na boreliozę. Do najbardziej charakterystycznych należą: zapalenia mięśni i stawów oraz trwające przez długi czas kulawizny (problemy ze stawami dotyczą głównie kończyn, które stają się obrzmiałe i bolesne).
Inne objawy to:
LECZENIE
Leczenie polega na podaniu antybiotyku (czas trwania takiej kuracji to ok 3-4 tygodnie, jednak nie zawsze jest ona skuteczna). Lekarz podaje również środki przeciwzapalne (sterydowe bądź niesterydowe) oraz witaminy z grupy B.
ZAPOBIEGANIE
W Polsce jest też dostępna szczepionka, która zabezpiecza przed tą chorobą. Zawiera ona europejski szczep Borrelia burgdorferi i jest przeznaczona wyłącznie dla psów! Działanie szczepionki polega na tym, że kleszcz podczas ssania krwi, pobiera od zaszczepionego psa przeciwciała, którezwalczają krętki już w organizmie kleszcza, dzięki czemu zakażenie zostaje uniemożliwione.
Pierwsze szczepienie (podstawowe) powinno mieć miejsce w 12 tygodniu życia psa, a jego drugą dawkę podajemy w odstępie 3-5 tygodni od pierwszego szczepienia. Szczepienie przypominające powinno się przeprowadzić po roku od szczepienia podstawowego i szczepić zwierzę regularnie w odstępach 1 roku.
Warto wybrać optymalny moment szczepień tak, aby wypadał on zawsze przed sezonem kleszczy. Lekarz weterynarii udzieli w tej kwestii wszelkich informacji.
ERLICHIOZA
Erlichioza psów powodowana jest przez przenoszone przez kleszcze, umiejscawiające się wewnątrzkomórkowo, riketsje z rodzaju Ehrlichia, które u psów bytują, jak wykazano, wewnątrz monocytów, granulocytów oraz płytek krwi. Powszechnie notuje się utrzymującą się przewlekle podkliniczną postać zakażenia powodowaną przez ulegające sekwestracji w tkance śledziony mikroorganizmy. W następstwie utrzymującej się długo infekcji może rozwinąć się zagrażająca życiu przewlekła postać erlichiozy o poważnym przebiegu, którą wiąże się z nieodwracalnym uszkodzeniem szpiku kostnego. Erlichioza przebiega ciężej u pewnych ras (np. u owczarków niemieckich oraz u zwierząt młodszych). Jednakże na przebieg choroby mogą wpływać również zakażenia towarzyszące, poziom odporności oraz zmienność pomiędzy różnymi szczepami drobnoustroju.
OBJAWY
Pierwsze symptomy obserwuje się zazwyczaj ok. 7 dni od zarażenia. Należą do nich:
LECZENIE
W terapii erlichiozy stosuje się antybiotyki z grupy tetracyklin. Leczenie powinno trwać ok. 2-3 tygodni. Lekarz weterynarii podaje również witaminy oraz środki przeciwzapalne. W przypadku postaci ostrej konieczne jest przeprowadzenie transfuzji krwi, a także podawanie preparatów krwiotwórczych.
ANAPLAZMOZA
Choroba jest wywoływana przez Gram- bakterie z rodzaju Anaplasma. U psów stwierdzane są zakażenia Anaplasma phagocytophilum wywołującym anaplazmozę granulocytarną oraz Anaplasma platys wywołującą cykliczną trombocytopenię. Ostre objawy anaplazmozy są zbliżone do objawów boreliozy.
Zaliczamy do nich:
Zmiany występujące w przebiegu anaplazmozy we krwi obwodowej są niespecyficzne. Zaliczamy do nich obniżenie liczby płytek krwi i białych krwinek, a w zaawansowanych przypadkach również erytrocytów. Do rozpoznania wykorzystuje się szybkie testy diagnostyczne. Czasami bakterię można zauważyć podczas oglądania rozmazów krwi, jednak jej brak nie wyklucza obecności choroby.
Leczenie anaplazmozy polega na długotrwałym stosowaniu antybiotyków. W niektórych przypadkach konieczne jest również leczenie wspomagające: leki o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbólowym, a w zaawansowanych wypadkach przetoczenie krwi. Anaplazmoza nie jest tak powszechnie znana jak babeszjoza. Nie wywołuje też tak drastycznych objawów, dopóki nie jest bardzo zaawansowana. Z tego powodu niewielu właścicieli psów decyduje się na wykonywanie badań pod kątem tej choroby. Zwykle jest ona rozpoznawana bardzo późno, kiedy już doszło do zmian w szpiku. W takich wypadkach leczenie może powstrzymać dalszy rozwój choroby, jednak rzadko udaje się całkowicie wyeliminować bakterię i pies musi przyjmować leki do końca życia.
JAK ZAPOBIEGAĆ CHOROBOM ODKLESZCZOWYM U PSÓW?
Na większość chorób przenoszonych przez kleszcze nie ma szczepień. Dostępna jest jedynie szczepionka przeciwko boreliozie. W przypadku pozostałych chorób jedynym sposobem zapobiegania jest stosowanie preparatów odstraszających i zabijających kleszcze w okresie ich występowania.
W naszej Przychodni dostępne są następujące preparaty:
CO ZROBIĆ, JEŚLI ZNAJDZIEMY KLESZCZA WBITEGO W PSA?
Przede wszystkim nie panikować. Nie każdy kleszcz przenosi choroby. Obecność kleszcza nie jest równoznaczna z zachorowaniem pupila. Wbitego kleszcza należy jak najszybciej usunąć. Najlepszym sposobem na usunięcie kleszcza jest zastosowanie odpowiedniego narzędzia: kleszczyków ( dostępne w Przychodni).
Część osób używa do usuwania pensety. Można to zrobić, jednak ryzyko uszkodzenia kleszcza jest większe. Niektórzy usuwają kleszcze palcami. Nie polecam tej metody. Ściskając odwłok kleszcza ryzykujemy, że „zwymiotuje” swoją zawartość, co znacznie zwiększa ryzyko przeniesienia chorób. Jeśli już musimy wyjąć kleszcza rękoma, pod żadnym pozorem nie należy tego robić bez rękawiczek. Łapiąc kleszcza gołą ręką można się zarazić bardzo groźnym wirusem kleszczowego zapalenia opon mózgowych. Przy usuwaniu kleszczy nie wolno ich polewać spirytusem, smarować masłem, ani żadnymi innymi substancjami. Podobnie jak w przypadku ściśnięcia, kleszcz przed wyjściem zwróci swoją zawartość i tym samym znacznie zwiększy szanse naszego pupila na zachorowanie. Po usunięciu kleszcza warto odkazić powstałą rankę. Jeśli masz wątpliwości czy poradzisz sobie samodzielnie z wyjęciem kleszcza poproś o pomoc lekarza weterynarii.
ROZPOZNAWANIE I LECZENIE CHORÓB ODKLESZCZOWYCH
W przypadku babeszjozy choroba ma na tyle wyraźne objawy, że nie sposób ich przeoczyć. Ważne jest żeby nie bagatelizować pierwszych, łagodnych objawów choroby, tylko od razu zwrócić się do lekarza weterynarii. Im szybciej zostanie rozpoczęte leczenie, tym większe są szanse na uratowanie zwierzaka. Rozpoznanie boreliozy, anaplazmozy i ehrlichiozy jest trudniejsze. Objawy wszystkich tych chorób są podobne, a w początkowej fazie mogą być tak słabo wyrażone, że nie zostaną zauważone. W przypadku zaawansowanej choroby objawy też są mało specyficzne. Kulawizna, zapalenie stawów, niedokrwistość, ogólne osłabienie – mogą wynikać z bardzo wielu przyczyn, a choroby odkleszczowe są tylko jedną z nich. W przypadku powyższych chorób zalecane jest coroczne profilaktyczne wykonywanie testów przesiewowych. W przychodni dostępny jest test pozwalający na wykrycie trzech wyżej wymienionych chorób oraz dirofilariozy (choroby przenoszonej przez komary, artykuł wkrótce). Wszystkie powyższe choroby rozwijają się przewlekle i mogą przez wiele lat pozostać niezauważone. Dzięki wczesnemu wykryciu można je wyleczyć zanim dojdzie do nieodwracalnych zmian.
KLESZCZE należą do roztoczy pasożytujących na drobnych ssakach, gadach, ale bardzo często atakują większe zwierzęta stałocieplne (pies, kot, lis) oraz człowieka.
Cykl rozwojowy kleszcza rozpoczyna się od kopulacji na żywicielu lub też w środowisku gdzie samica po pobraniu krwi składa jaja na roślinach. Z nich wykluwają się sześcionożne larwy atakujące drobne ssaki lub gady. Larwy po pobraniu krwi (3-6dniach) odpadają od żywiciela i przekształcają się w ośmionożne nimfy. Te atakują kolejnego żywiciela, którym najczęściej są króliki, zające, dziki. Po tygodniu żerowania odczepiają się od żywiciela gdzie w środowisku przekształcają się w postać dojrzałą. Dojrzałe kleszcze atakują większe zwierzęta stałocieplne (psy, koty) oraz ludzi. Pasożytami są wszystkie formy rozwojowe kleszcza. Wszystkie stadia rozwojowe charakteryzuje ogromna odporność na głód. Larwy i nimfy potrafią przeżyć bez żywiciela ok. 500 dni, natomiast osobniki dojrzałe nawet 800.
W naszym klimacie można wyróżnić dwa szczyty aktywności kleszczy – wiosenny (kwiecień-maj) i późno letni (sierpień-wrzesień)!!!
Sama inwazja nie jest bardzo niebezpieczna, gdyż po za mechanicznymi uszkodzeniami skóry i ewentualnym odczynem alergicznym nie pozostawia większych konsekwencji. Problem zaczyna się w momencie gdy dopadnie nas, lub nasze zwierzę kleszcz zarażony którymś z pasożytów.
BORELIOZA
Borelioza psów wywoływana jest przez krętki, B. burgdorferi sensu lato, przenoszone przez kleszcze z rodzaju Ixodes. W Europie Północnej obszar, na którym notuje się przypadki boreliozy, stale się powiększa, a zakażone drobnoustrojami kleszcze I. ricinus występują obecnie powszechnie na obszarach miejskich.
OBJAWY
Pierwsze objawy nie są zazwyczaj typowe i jednoznaczne:
- osłabienie
- utrata apetytu
- gorączka
Dopiero kolejne symptomy mogą nasunąć podejrzenie zachorowania na boreliozę. Do najbardziej charakterystycznych należą: zapalenia mięśni i stawów oraz trwające przez długi czas kulawizny (problemy ze stawami dotyczą głównie kończyn, które stają się obrzmiałe i bolesne).
Inne objawy to:
- zapalenie nerek,
- zapalenie mózgu i związane z nim objawy neurologiczne,
- zaburzenia nerwowe, krążeniowe i oddechowe.
LECZENIE
Leczenie polega na podaniu antybiotyku (czas trwania takiej kuracji to ok 3-4 tygodnie, jednak nie zawsze jest ona skuteczna). Lekarz podaje również środki przeciwzapalne (sterydowe bądź niesterydowe) oraz witaminy z grupy B.
ZAPOBIEGANIE
W Polsce jest też dostępna szczepionka, która zabezpiecza przed tą chorobą. Zawiera ona europejski szczep Borrelia burgdorferi i jest przeznaczona wyłącznie dla psów! Działanie szczepionki polega na tym, że kleszcz podczas ssania krwi, pobiera od zaszczepionego psa przeciwciała, którezwalczają krętki już w organizmie kleszcza, dzięki czemu zakażenie zostaje uniemożliwione.
Pierwsze szczepienie (podstawowe) powinno mieć miejsce w 12 tygodniu życia psa, a jego drugą dawkę podajemy w odstępie 3-5 tygodni od pierwszego szczepienia. Szczepienie przypominające powinno się przeprowadzić po roku od szczepienia podstawowego i szczepić zwierzę regularnie w odstępach 1 roku.
Warto wybrać optymalny moment szczepień tak, aby wypadał on zawsze przed sezonem kleszczy. Lekarz weterynarii udzieli w tej kwestii wszelkich informacji.
ERLICHIOZA
Erlichioza psów powodowana jest przez przenoszone przez kleszcze, umiejscawiające się wewnątrzkomórkowo, riketsje z rodzaju Ehrlichia, które u psów bytują, jak wykazano, wewnątrz monocytów, granulocytów oraz płytek krwi. Powszechnie notuje się utrzymującą się przewlekle podkliniczną postać zakażenia powodowaną przez ulegające sekwestracji w tkance śledziony mikroorganizmy. W następstwie utrzymującej się długo infekcji może rozwinąć się zagrażająca życiu przewlekła postać erlichiozy o poważnym przebiegu, którą wiąże się z nieodwracalnym uszkodzeniem szpiku kostnego. Erlichioza przebiega ciężej u pewnych ras (np. u owczarków niemieckich oraz u zwierząt młodszych). Jednakże na przebieg choroby mogą wpływać również zakażenia towarzyszące, poziom odporności oraz zmienność pomiędzy różnymi szczepami drobnoustroju.
OBJAWY
Pierwsze symptomy obserwuje się zazwyczaj ok. 7 dni od zarażenia. Należą do nich:
- gorączka
- apatia
- osłabienie
- wymioty
- biegunka
- utrata apetytu
- bóle mięśni i stawów (zapalenie stawów)
- drżenie ciała
- zmiany na wargach i pysku (przypominają opryszczkę)
- krwawienia z błon śluzowych, nosa i oczu
- zmętnienie rogówki oka
- wybroczyny podskórne
- powiększone węzły chłonne oraz śledziona
- zapalenie nerek i płuc
- porażenia nerwowe
- uszkodzenia szpiku kostnego
- często spadek wagi ciała
LECZENIE
W terapii erlichiozy stosuje się antybiotyki z grupy tetracyklin. Leczenie powinno trwać ok. 2-3 tygodni. Lekarz weterynarii podaje również witaminy oraz środki przeciwzapalne. W przypadku postaci ostrej konieczne jest przeprowadzenie transfuzji krwi, a także podawanie preparatów krwiotwórczych.
ANAPLAZMOZA
Choroba jest wywoływana przez Gram- bakterie z rodzaju Anaplasma. U psów stwierdzane są zakażenia Anaplasma phagocytophilum wywołującym anaplazmozę granulocytarną oraz Anaplasma platys wywołującą cykliczną trombocytopenię. Ostre objawy anaplazmozy są zbliżone do objawów boreliozy.
Zaliczamy do nich:
- osowiałość,
- brak apetytu,
- gorączkę,
- kulawiznę,
- ból i obrzęk stawów.
Zmiany występujące w przebiegu anaplazmozy we krwi obwodowej są niespecyficzne. Zaliczamy do nich obniżenie liczby płytek krwi i białych krwinek, a w zaawansowanych przypadkach również erytrocytów. Do rozpoznania wykorzystuje się szybkie testy diagnostyczne. Czasami bakterię można zauważyć podczas oglądania rozmazów krwi, jednak jej brak nie wyklucza obecności choroby.
Leczenie anaplazmozy polega na długotrwałym stosowaniu antybiotyków. W niektórych przypadkach konieczne jest również leczenie wspomagające: leki o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbólowym, a w zaawansowanych wypadkach przetoczenie krwi. Anaplazmoza nie jest tak powszechnie znana jak babeszjoza. Nie wywołuje też tak drastycznych objawów, dopóki nie jest bardzo zaawansowana. Z tego powodu niewielu właścicieli psów decyduje się na wykonywanie badań pod kątem tej choroby. Zwykle jest ona rozpoznawana bardzo późno, kiedy już doszło do zmian w szpiku. W takich wypadkach leczenie może powstrzymać dalszy rozwój choroby, jednak rzadko udaje się całkowicie wyeliminować bakterię i pies musi przyjmować leki do końca życia.
JAK ZAPOBIEGAĆ CHOROBOM ODKLESZCZOWYM U PSÓW?
Na większość chorób przenoszonych przez kleszcze nie ma szczepień. Dostępna jest jedynie szczepionka przeciwko boreliozie. W przypadku pozostałych chorób jedynym sposobem zapobiegania jest stosowanie preparatów odstraszających i zabijających kleszcze w okresie ich występowania.
W naszej Przychodni dostępne są następujące preparaty:
- obroże: Kiltix, Foresto, Biobifen (czas działania od 3 do 8 miesięcy)
- spot on: Advantix, Certifect, Frontline, Fypryst, Prac-tic (czas działania 3 – 5 tygodni)
- spraye
- oraz preparaty doustne: bravecto
CO ZROBIĆ, JEŚLI ZNAJDZIEMY KLESZCZA WBITEGO W PSA?
Przede wszystkim nie panikować. Nie każdy kleszcz przenosi choroby. Obecność kleszcza nie jest równoznaczna z zachorowaniem pupila. Wbitego kleszcza należy jak najszybciej usunąć. Najlepszym sposobem na usunięcie kleszcza jest zastosowanie odpowiedniego narzędzia: kleszczyków ( dostępne w Przychodni).
Część osób używa do usuwania pensety. Można to zrobić, jednak ryzyko uszkodzenia kleszcza jest większe. Niektórzy usuwają kleszcze palcami. Nie polecam tej metody. Ściskając odwłok kleszcza ryzykujemy, że „zwymiotuje” swoją zawartość, co znacznie zwiększa ryzyko przeniesienia chorób. Jeśli już musimy wyjąć kleszcza rękoma, pod żadnym pozorem nie należy tego robić bez rękawiczek. Łapiąc kleszcza gołą ręką można się zarazić bardzo groźnym wirusem kleszczowego zapalenia opon mózgowych. Przy usuwaniu kleszczy nie wolno ich polewać spirytusem, smarować masłem, ani żadnymi innymi substancjami. Podobnie jak w przypadku ściśnięcia, kleszcz przed wyjściem zwróci swoją zawartość i tym samym znacznie zwiększy szanse naszego pupila na zachorowanie. Po usunięciu kleszcza warto odkazić powstałą rankę. Jeśli masz wątpliwości czy poradzisz sobie samodzielnie z wyjęciem kleszcza poproś o pomoc lekarza weterynarii.
ROZPOZNAWANIE I LECZENIE CHORÓB ODKLESZCZOWYCH
W przypadku babeszjozy choroba ma na tyle wyraźne objawy, że nie sposób ich przeoczyć. Ważne jest żeby nie bagatelizować pierwszych, łagodnych objawów choroby, tylko od razu zwrócić się do lekarza weterynarii. Im szybciej zostanie rozpoczęte leczenie, tym większe są szanse na uratowanie zwierzaka. Rozpoznanie boreliozy, anaplazmozy i ehrlichiozy jest trudniejsze. Objawy wszystkich tych chorób są podobne, a w początkowej fazie mogą być tak słabo wyrażone, że nie zostaną zauważone. W przypadku zaawansowanej choroby objawy też są mało specyficzne. Kulawizna, zapalenie stawów, niedokrwistość, ogólne osłabienie – mogą wynikać z bardzo wielu przyczyn, a choroby odkleszczowe są tylko jedną z nich. W przypadku powyższych chorób zalecane jest coroczne profilaktyczne wykonywanie testów przesiewowych. W przychodni dostępny jest test pozwalający na wykrycie trzech wyżej wymienionych chorób oraz dirofilariozy (choroby przenoszonej przez komary, artykuł wkrótce). Wszystkie powyższe choroby rozwijają się przewlekle i mogą przez wiele lat pozostać niezauważone. Dzięki wczesnemu wykryciu można je wyleczyć zanim dojdzie do nieodwracalnych zmian.